Izquierda Unida está elaborando un Plan de medidas económicas, centrado na creación de emprego, co que dar unha resposta alternativa e progresista á crise e para trasladalo á sociedade, pero tamén ao Goberno, despois de que “Solbes converteuse no ministro da resignación e a desesperanza”, segundo o cualificou Cayo Lara.
Lara adiantou que estas medidas concretas basearanse en “unha reforma e impulso do sector público, na converxencia social coa UE, na necesidade dunha próxima reforma fiscal progresiva fronte á regresión das tres anteriores do PP e o PSOE, que beneficiaron aos que teñen maiores ingresos, no impulso da loita contra a fraude fiscal e no especial apoio aos obxectivos máis dinamizadores da economía, como os vinculados á investigación, o I+D e as novas tecnoloxías. O emprego que suscitamos diríxese a sectores importantes como o industrial, o de servizos ou o de atención á dependencia, non só á construción”.
O máximo dirixente de Izquierda Unida, para “arrimar o ombreiro”, detallou un dos puntos de aplicación concreta na economía real, fronte á “inacción e a sucesión de erros nas medidas executadas polos responsables económicos socialistas”, pero tamén “fronte á sucesión de críticas sen alternativas do PP, salvo a ineficaz de baixar impostos”. Así, fronte á dramática cifra de 800.000 fogares españois onde ningún membro da unidade familiar percibe salario nin prestación e os 900.000 parados que xa esgotaron ata o subsidio de desemprego, indicou que Izquierda Unida suscitará ao Executivo que garanta un “mínimo de subsistencia a todas as familias cuxos membros estean apuntados ao paro”.
“Unha cousa é que haxa 800.000 fogares onde ningún traballa -razoou Lara-, e outra cousa é que non haxa ningún ingreso. Ante esta situación suscitamos unha garantía de renda básica, que estará en torno aos 500-525 euros. Do que se trata é de que non haxa nin unha familia española onde non haxa ningún tipo de ingreso, porque esa é a pobreza máis radical e absoluta”.
O coordinador xeral de IU valorou que o custo desta medida “pódese mover entre os 4.000 e os 5.000 millóns de euros” e que a cifra total irá perfectamente cuantificada no Plan que se elabora, “aínda que, en todo caso, sempre será menor que a que se mostrou como inútil devolución xa en vigor de 400 euros nas nóminas dos traballadores”.
Ademais, Lara cuestionou o novo escenario macroeconómico esbozado polo Executivo o pasado venres. Explicou que o 15,9 por cento de paro que prevé o vicepresidente económico para finais de 2009 levaría a alcanzar 3,7 millóns de parados e o contrapuxo coas cifras máis pesimistas feitas públicas pola Comisión Europea. Estas corríxeno e indican que España chegará case ao 19% de desempregados a comezos de 2010, “o que nos colocaría en máis de catro millóns de parados. Ademais, Solbes cifrou a caída do PIB no 1,6%, pero a Comisión acaba de dicir que será do 2% ao final de 2009″.
Sentenciou que “co dato do descenso de investimentos que xa aportou Solbes (9%), do consumo nos fogares (3,2%) e dun déficit público do 5,8% ao final de ano, España sitúase na desesperanza máis absoluta”.
Cayo Lara avisou tamén de que este ano farán falta máis de 30.000 millóns de euros para dar cobertura a todos os desempregados que se contabilizarán ao longo do ano. Ao seu xuízo, é “absolutamente incorrecta a cifra de que bastará con 21.000 millóns poida afrontalo. O ministro equivocouse, e non creo que porque fixesen mal as contas, cando dixo que se resolverían os problemas das prestacións a eses 600.000 parados máis previstos cun incremento de 2.000 millóns de euros do orzamento actual, que está nuns 19.000 millóns”.
“Solbes -resumiu- converteuse no ministro da resignación e a desesperanza. Di que hai que resignarse a que España teña 600.000 parados máis ao final de 2009, e é a desesperanza porque asegura que non hai ningunha marxe de manobra”.
Fronte a esta situación no Goberno, insistiu en que o Plan que prepara Izquierda Unida terá credibilidade e os pés no chan. “Cada proposta virá avalada polo lugar de onde sacar os recursos, porque si existen sitios de onde sacar eses recursos”.
Como noutros puntos, Cayo Lara volveu poñer un exemplo práctico. Recordou que o PP fixo dúas reformas fiscais regresivas e o Estado deixou de ingresar 7.800 millóns de euros. O Executivo socialista fixo outra máis cun custo para as arcas públicas de 4.000 millóns ao ano. A iso súmanselle os 5.600 millóns que custa o descontar 400 euros anuais nas retenciones das nóminas e os 1.800 que se deixan de ingresar pola supresión do Imposto sobre o Patrimonio.
“Sumando todas estas partidas -dixo- demóstrase que hai posibilidades e recursos para incorporar ás arcas do Estado máis de 20.000 millóns de euros para gastar en investimento público produtiva. Tamén hai que loitar contra a fraude fiscal, de onde se poden sacar recursos moi cuantiosos. Non se pode esperar a ver se chegan os marcianos a resolver os problemas que ten a sociedade”.
Ningún comentario:
Publicar un comentario