Comunicado do Partido Comunista de Galicia ante o Día Mundial da Muller Traballadora.
Desde o PCG este 8 de marzo chamamos á
mobilización porque entendemos que non pode haber paz social sen unha
saída social da crise e non pode haber saída social da crise sen o
recoñecemento dos dereitos das mulleres. Por iso é imprescindible o
empoderamento e a incorporación das mulleres de forma activa para
construír a alternativa anticapitalista e antipatriarcal que
necesitamos.
Sen a incorporación das mulleres non
será posible avanzar cara á ruptura democrática por un novo modelo de
sociedade que se constrúa sobre os cimentos da igualdade, nun novo
escenario de relacións de poder entre homes e mulleres.
Entendemos que un proceso revolucionario
e de cambio non poderá darse sen contar co 51% do pobo. Por iso é
fundamental a paridade nos espazos de decisión, porque sen as mulleres
neste proceso e sen o feminismo non será.
Desde o PCG insistimos en que a paridade
debe contemplarse como unha liña vermella intransferible para toda a
esquerda transformadora en tanto que a súa ausencia non pode nin debe
xustificarse tras unha orde de prioridades.
A emancipación e a liberdade das
mulleres están en xogo cos gobernos do bipartidismo monárquico, antes o
PSOE e agora o PP que obedecen ás políticas da Troika, rebaixándonos os
salarios e as condicións de traballo coas sucesivas reformas laborais,
ocasionando o incremento progresivo da desigualdade salarial entre
mulleres e homes.
Hoxe as mulleres traballadoras vivimos
situacións de extrema precariedade laboral. A maioría conformamos o
último elo da cadea, sufrindo a sobreexplotación en condicións
infrahumanas e cada vez máis desprotexidas dos abusos empresariais.
A taxa de ocupación das mulleres no
estado español é do 50,3%, 9 puntos por baixo da dos homes. Co engadido
de que o 25,3% das mulleres é a tempo parcial, mentres que o dos homes
representa o 7,8% (Eurostat). É unha forma máis de discriminación
indirecta.
A media do salario das mulleres, supón
no sector privado o 19,3% menos que o salario dos homes e no sector
público o 10,1% (Eurostat).
Simultaneamente a ocupación feminina
corresponde ao 68% da poboación asalariada con ingresos inferiores ao
Salario Mínimo Interprofesional.
Non é casual tampouco que os sectores de
actividade con salarios máis baixos e con maior brecha salarial son
xeralmente sectores feminizados.
No estado español aínda existen
convenios colectivos que continúan discriminando ás mulleres, polo
escaso control de complementos retributivos que axudan a aumentar a
brecha salarial e porque aínda se admiten categorías en feminino.
Por todo iso, porque as mulleres
queremos un traballo digno, imos responder o 8 de marzo nas rúas para
esixir os nosos dereitos, porque queremos que a traballo de igual valor,
igual remuneración. Porque queremos a repartición do traballo. Porque
queremos máis emprego público de calidade, en sanidade, educación e
dependencia. Porque queremos igualar os permisos de maternidade e
paternidade. Porque queremos acabar coa economía mergullada. Porque a
falta de traballo digno é un xugo que escraviza ás mulleres, que as fai
máis vulnerables ante a violencia machista e, na súa forma máis extrema,
a prostitución. Porque queremos ser libres e vivir en igualdade.
Por todo iso esiximos leis que garantan a creación de emprego garantido e digno para as mulleres.
