QUE A VERGOÑA MUDE DE BANDO!

 

MANIFESTO 25N 2024 DA REDE FEMINISTA DE IZQUIERDA UNIDA

Este 25 de novembro voltamos ás rúas contra todas as violencias machistas e a berrar alto e claro “que a vergoña mude de bando!”

40 mulleres foron asasinadas no Estado español no que levamos de ano (non esquecemos as 5 asasinadas dende o 25n do 2023 ao 31 de decembro de 2023, que pasan desapercibidas nas estatísticas) e 1283 dende 2003, data na que comezan a contabilizarse os asasinatos de mulleres. O número de menores orfos por violencia de xénero son 29 no que levamos de ano e 443 dende 2013; dende ese ano a 2024, 63 foron as menores asasinas polos seus pais en casos de violencia vicaria.

A violencia machista é unha violencia estrutural que afonda as súas raíces en relacións patriarcais arraigadas en profundas desigualdades. Unha violencia que dáse en todos os países e que se dirixe a todas as mulleres. A violencia contra as mulleres ten múltiples formas; a violencia sexual é unha das formas máis significativas da violencia contra as mulleres e moitos dos perpetradores gozan de total impunidade. No mundo, 150 millóns de nenas menores de 18 anos sufriron agresións sexuais, e na Unión Europea unha de cada tres mulleres sufriron agresións ou abusos sexuais dende os 15 anos.

Millóns de mulleres son sometidas a mutilacións xenitais, obrigadas a casarse, asasinadas, violadas e prostituídas, queimadas vivas ou torturadas polo feito de ser mulleres; usadas como vasijas para enxendrar seres humanos previamente comprados. Sociedades machistas que penalizan tamén ás mulleres LGTBIQA+ polas súas disidencias da norma heterosexual patriarcal.

Esta violencia agravase en países en conflito bélico, o corpo das mulleres convertese en lugar estratéxico para os fins da guerra.

Non podemos pasar por alto a violencia perpetrada baixo a ocupación e o colonialismo. Denunciamos ao ilexítimo Estado de Israel que está a perpetrar un xenocidio en Gaza, onde mulleres e menores son asasinados diariamente ante o silencio internacional.

Avanzamos coa Lei Si es Si, coa Lei Trans, coa Lei de Memoria Democrática. Unidas paramos os desafiuzamentos das nosas veciñas, saimos a defender a paz e contra a guerra, saimos ás rúas cas mulleres palestinas, saharauís, iraníes; saímos a defender os dereitos das mulleres migrantes para acabar ca violencia exercida sobre elas.

Dende Izquierda Unida cremos que o apoio e atención ás vítimas é fundamental, por isto reclamamos que se aproveiten os fondos do Pacto de Estado para implementar unha rede de atención de proximidade potente que permita recibir os apoios que precisan.

Somos abolicionistas da prostitución e por iso consideramos necesario que no noso país se traballe nese horizonte, ampliando os fondos destinados ás mulleres que desexen saír desa situación de prostitución e fondos adicionais para a educación da sociedade. Porque é necesario que se poñan en marcha en todas as provincias os centros 24 horas.

Saímos á rúa este 25N para lembrar aos distintos gobernos, central, autonómico e local, a urxente necesidade de por en marcha unha axenda feminista, porque o capitalismo depredador e especulativo impide o acceso á vivenda, onde o 60% dos fogares de aluguer encabezados por mulleres situase por debaixo do umbral da pobreza.

Seguimos a loitar contra un sistema que perpetúa as desigualdades de clase e fomenta a violencia estrutural contra as mulleres; mulleres traballadoras, precarizadas e empobrecidas, que subsisten en condicións de explotación. Seguimos loitando para que o feminismo sexa unha ferramenta de transformación económica.

Seguimos demandando un sistema público – comunitario de coidados que asuma o traballo non pagado que fan as mulleres na familia, e que son un síntoma dos privilexios dos que sérvese o patriarcado para manterse.

Un ano máis sairemos á rúa para denunciar un sistema capitalista e patriarcal que non coida a vida nin o planeta. É necesario incorporar mulleres tanto ao cambio de modelo produtivo como ao enerxético, así como diminuír a pobreza enerxética que incide nas mulleres.

Este 25N saímos ás rúas a denunciar a violencia sexual que se exerce sobre as mulleres e as nenas, violencia aceptada e normalizada pola sociedade. Os relatos masivos que as mulleres fixeron das súas experiencias dan idea da envergadura e da normalización da violencia, do silencio e das complicidades. Saímos á rúa a reclamar que se poña o foco nos agresores e non nas vítimas.

En Izquierda Unida somos conscientes de que o machismo é transversal e atravésanos tamén ás organizacións da esquerda transformadora, que tamén temos formado parte dese silencio colectivo e colaborador cos agresores. Que a violencia política é unha manifestación do poder, baseada en relacións asimétricas que danse dentro das organizacións, sabemos que a impunidade non se derruba cun escándalo pasaxeiro, que é unha estratexia de fondo.

Como feministas sabemos moi ben que construír organizacións e referencias políticas libres de machismo e patriarcado é a base para mudar o noso mundo.

Estamos convencidas de que a vergoña mudará de bando gracias á loita feminista, por isto:

Este 25N fronte as violencias machistas berramos con rabia feminista:

Que a vergoña mude de bando!

O Pleno aproba por unanimidade a moción de EU do 25N-Día Contra a Violencia de Xénero

O Pleno aprobou no día de onte por unanimidade a moción presentada pola concelleira de Esquerda Unida, Cristina Domínguez, relativa ao 25 de novembro -Día Internacional Contra a Violencia de Xénero-. 

A moción contemplaba un total de 11 propostas de acordo entre as que destacan a de instar ao goberno do estado a modificar a Lei Orgánica 1/2004 de Medidas de Protección Integral contra a Violencia de Xénero para incluír as violencias contra as mulleres fóra do ámbito da parella ou exparella, incorporar a violencia sexual, laboral, institucional, os ventres de aluguer e a prostitución; instar ao goberno do estado a desenvolver unha Lei Integral para a loita de trata de seres humanos; impulsar plans de igualdade con suficientes recursos humanos e materiais; implementar a educación afectivo-sexual e contra a discriminación e violencia de xénero dende a óptica feminista e a diversidade en todas as fases educativas; desenvolver plans de formación e sensibilización ao persoal sanitario, xurídico e as forzas e corpos de seguridade; fortalecer a rede pública de atención a vítimas; e profundar nas campañas de concienciación.

Moción completa: 

25 DE NOVEMBRO 2020

DÍA INTERNACIONAL CONTRA A VIOLENCIA DE XÉNERO

Este 2020 está marcado pola pandemia da Covid-19 e a crise social e económica. Esta situación, volve evidenciar as desigualdades de xénero que sosteñen a un sistema que non protexe, nin ofrece vidas dignas e seguras ás mulleres. A situación de confinamento, as limitacións á mobilidade e as consecuencias das medidas tomadas para facer fronte ao coronavirus, intensificaron as violencias machistas.

Moitas mulleres atopáronse encerradas cos seus maltratadores nunha especial situación de vulnerabilidade e incerteza. Durante o primeiras seis semanas de corentena realizáronse máis de 4.000 detencións por violencia machista, ademais vemos un aumento de máis do 50% do uso servizo telefónico do 016 e de máis dun 100% do seu uso  online. Segundo os datos do Ministerio de Igualdade, as chamadas ao 016 incrementáronse no mes de abril un 60% con respecto a abril de 2019, e as consultas  online incrementáronse ese mesmo mes case un 600% comparado con abril do ano anterior.

Así mesmo, a pandemia do COVID-19 resaltou as diferentes fendas de xénero que seguen existindo en todos os ámbitos da nosa sociedade. Durante este período, as mulleres foron as protagonistas, tanto no ámbito sanitario —sendo elas a inmensa maioría de persoas traballadoras— como no ámbito dos coidados, vivindo situacións de precariedade e risco para a saúde para as empregadas do fogar e atención domiciliaria.

Segundo os datos da Enquisa de Poboación Activa (EPA), as mulleres son maioritarias nos postos de primeira liña de combate da epidemia. Elas representan o 51% do persoal médico, o 84% de enfermería, o 72% en farmacia, o 82% en psicoloxía e un 85% do persoal que traballa nas residencias de maiores e persoas dependentes onde se deron as peores cifras de falecementos. Tamén son maioritarias noutros servizos esenciais como son o comercio e a alimentación, a limpeza de hospitais e representan a práctica totalidade das empregadas do fogar, dos coidados.

A isto súmase a maior carga das mulleres nas tarefas de coidados. O 70% destas tarefas son realizadas polas mulleres e neste contexto de coronavirus sufriron unha maior sobrecarga tanto polas condicións laborais do teletraballo, como polo coidado do fogar, menores e persoas dependentes. Esta sobrecarga de traballo non se viu respondida con mecanismos de corresponsabilidade desde todos os ámbitos: administracións, empresas e fogares. Especialmente afectadas están as familias monoparentais, das que oito de cada dez teñen a unha muller á fronte.

Doutra banda, estímase que a nova crise económica vai afectar máis ás mulleres máis vulnerables que, en moitos casos, dependen economicamente das súas parellas. Fronte a esta situación, elaboráronse pactos pola recuperación económica en todos os niveis da administración para incidir e compensar os efectos da pandemia. Pero diversos expertos, expertas e organismos nacionais e internacionais (Ministerio de Igualdade, ONU,  PNUD, etc.) están a alertar de que en épocas de crise o enfoque de xénero é un dos puntos que as administracións tachan da súa axenda, mentres que precisamente é nestas crises cando debemos reforzar a nosa mirada cara ás mulleres e as nenas, para poder paliar o dano real causado a todos os niveis das súas vidas.

E é neste sentido onde é imprescindible aplicar a perspectiva de xénero como ferramenta de análise que nos permite introducir cambios reais e concretos cara á construción dunha sociedade igualitaria. Algo que debería estar presente en calquera plan de reconstrución para evitar un retroceso nos dereitos adquiridos.

A Comisión Europea recoñece que se non se avanza en políticas de xénero costaranos 70 anos alcanzar unha igualdade de salario entre homes e mulleres, 40 anos a correponsabilidade do traballo doméstico e 20 anos alcanzar políticas de xénero.

As crises anteriores incrementaron as desigualdades e discriminacións. A maioría de mulleres atópanse nas posicións máis precarias e vulnerables tanto no aspecto laboral coma no social. Esta crise non a imos a pagar nós, necesitamos políticas que poñan a protección das persoas no centro, especialmente as máis vulnerables e as que van sufrir as peores consecuencias.

Por todo iso, é urxente a posta en marcha e profundización das actuacións do Pacto de Estado contra a Violencia de Xénero para despregar xa medidas e políticas igualitarias nesta situación de crise  multidimensional. E á súa vez, para iso é fundamental unha reconsideración dos nosos servizos públicos que estando feridos de morte, non poden atendernos nin garantir os nosos dereitos e protexer as nosas vidas. Necesitamos unha aposta clara pola ampliación de recursos e reestruturación do público e o común.

Pero a esta situación de crise, súmanse outras que describen unha realidade preocupante, como é a situación das e dos menores ante as violencias machistas. Segundo os datos do Informe de Menores e Violencia de Xénero o 24% da mocidade no noso país entre 14 e 18 anos foi testemuña de episodios de violencia machista cara á súa nai e, deles, o 77% confesa que foi maltratado/a directamente polo mesmo agresor, dos cales o 70% era o seu pai.

Estamos a vivir un colapso duns servizos xurídicos, sociais e sanitarios precarizados e recortados xa antes da crise do Coronavirus, que non poden pagar as vítimas de violencias machistas. Debemos resolver de forma urxente o acceso, a ampliación de tempo, dereitos e medidas de protección ás mulleres que conseguen a acreditación de vítima de Violencia de Xénero. A vixencia de dous anos para todas as actuacións (sen estimar tempos diferentes para diferentes actuacións) non é suficiente para que unha muller refaga a súa vida e poida acceder aos diferentes recursos que expón a lei, en canto a cuestións laborais, de formación (como as oposicións) e outras medidas de apoio sociolaboral.

E por último, consideramos urxente o recoñecemento de todas as violencias machistas que afectan de forma incisiva na vida das mulleres e fomentan a cultura da violación e a violencia.

Por todo o anteriormente exposto, é polo que o Grupo Municipal de Esquerda Unida somete á consideración do pleno a aprobación da seguinte,

Proposta de acordo:

● PRIMEIRO: Instar ao Goberno de España a que se modifique a Lei Orgánica 1/2004 de Medidas de Protección Integral contra a Violencia de Xénero ampliando a propia definición de violencia de xénero, cumprindo co ratificado dentro o Convenio de Istambul en 2014. É dicir, que se inclúan as violencias contra as mulleres fóra do ámbito da parella ou  exparella, que se incorpore a violencia sexual, laboral, institucional e tamén que se incorporen os ventres de aluguer e a prostitución como violencia de xénero.

●  SEGUNDO: Instar ao Goberno de España a que se desenvolva unha Lei Integral para loitar contra Trata de Seres humanos, que ademais de previr e perseguir esta secuela e ás redes de delincuentes que se  lucran con esta «escravitude moderna», conteña un plan de integración para as miles de vítimas, a maior parte mulleres e nenas, aínda sen cuantificar no Estado español, que é un dos principais destinos europeos das  migrantes captadas polas redes para exercer a prostitución.

● TERCEIRO: Instar a que na comisión sectorial de igualdade se amplíe o tempo de acreditación de vítima de violencia de xénero para posibilitar a súa inclusión en procesos de incorporación sociolaboral.

● CUARTO:       Realizar un informe de impacto de xénero das propostas recollidas nos plans de reconstrución para incluír os factores de corrección necesarios para evitar aumentar os desequilibrios de xénero existentes.

● QUINTO: Impulsar plans de igualdade con suficientes recursos humanos e materiais. Así como mellorar os datos para a sensibilización social e a planificación e avaliación das políticas de igualdade.

● SEXTO: Avaliar a posta en marcha do Pacto de Estado contra a Violencia de Xénero nas entidades locais e autonómicas para garantir que se está utilizando de maneira adecuada e os obxectivos que se están traballando.

● SÉTIMO: Implementar a educación afectivo-sexual e contra a discriminación e violencia de xénero desde a óptica feminista e desde a diversidade en todas as fases educativas.

● OITAVO: Reforzar as actuacións con menores en contexto de violencia de xénero e as actuacións dos puntos de encontro para adecuarse ao contexto.

● NOVENO: Desenvolver plans de formación e sensibilización contra a violencia de xénero de obrigado cumprimento ao persoal sanitario, educativo, xurídico e ás Forzas e Corpos de Seguridade, con cursos mantidos no tempo, actualizados e avaliables.

● DÉCIMO: Fortalecer a rede pública de atención ás vítimas  internalizando os servizos de atención directa, de acollida e a atención do teléfono de atención á violencia para posibilitar empregos dignos como primeiro paso para a boa atención, información e asistencia das vítimas de  VX.

● UNDÉCIMO: Desenvolver e profundar nas campañas de concienciación e información específicas para o contexto actual, implicando ás contornas próximas ás mulleres que sofren a violencia para que as apoien e comuniquen a situación ás administracións correspondentes.

25NOV. Nin Violencia Machista, Nin Xustiza Patriarcal

Dende Esquerda Unida sumámonos ao grito de “Nin Unha Menos” este 25 de novembro do 2018. Non consentimos nin unha asasinada máis, nin unha violada, acosada, discriminada, invisibilizada ou marxinada por etnia, procedencia, idade, diversidade funcional, sexual ou identidade de xénero. Esiximos que as institucións asuman a súa responsabilidade na loita contra a Violencia de Xénero. Unhas institucións que actuaron cunha visión parcial, cunha lexislación sen aplicación efectiva, con diferenzas territoriais e sen os orzamentos, nin o persoal necesario para cumprir as súas obrigas, eludindo á súa responsabilidade de protexer ás vítimas e combater a normalización das violencias.

2018 é, de novo, un ano pragado de novas machistas indignantes como a sentenza ditada contra  Juana Rivas ou, a do caso de La Manada, o alarmante aumento de casos de violación grupal, a descarada e reiterada desidia, cando non aberta hostilidade do poder xudicial, con casos tan vergoñentos como do titular do xulgado de Violencia sobre a Muller número 7 de Madrid —Francisco Javier Martínez Derqui—insultando a unha vítima de violencia de xénero. Fronte a iso, un Pacto de Estado insuficiente e sen aplicación real, e un Informe Sombra ao  GREVIO (Grupo de Expertas na loita contra a violencia contra a muller do Consello de Europa) que suspende rotundamente ao Estado español e a Xunta de Galicia na loita contra a violencia machista.

Afortunadamente, este 2018 tamén vivimos unha contundente resposta social do movemento feminista organizado e plural, subversivo, anticapitalista,  antirracista, ecoloxista e  internacionalista, que mobiliza a millóns de mulleres e que está a redefinir o sentido común da nosa sociedade. Debemos ter presente a enorme importancia do feminismo nun momento no que temos que dar unha dura batalla contra o neoliberalismo, o autoritarismo, a intolerancia e o fascismo, que avanzan internacionalmente. Loitemos dende o feminismo todas xuntas para unha sociedade xusta, libre de violencias e radicalmente democrática.

Por todo iso, dende Esquerda Unida esiximos de xeito urxente:

- O cumprimento da LEI 11/2007, do 27 de xullo, galega para a prevención e o tratamento integral da violencia de xénero. Que se inclúa na presente lei como formas de violencia de xénero, os  ventres de alugueiro e a prostitución. Desenvolver políticas encamiñadas á abolición da prostitución, cun incremento de recursos destinados ao desmantelamento das redes e a “industria” da prostitución, a penalización do proxenetismo, campañas de información e  sensibilización nas que se considere aos homes clientes prostituidores como corresponsables,  o desenvolvemento de medidas específicas de integración e inserción laboral para as mulleres prostituídas se así o deciden, e o rexeitamento de medidas simplemente prohibicionistas dirixidas á persecución  e criminalización das vítimas, as mulleres prostituídas. 

-Que aumente o orzamento destinado a políticas de igualdade. Nos últimos tres anos, a Xunta de Galicia só fixo un ruín incremento dos presupostos para igualdade, que só representa o 0,17% do orzamento aprobado polo goberno do PP para o 2019 (17 millóns fronte a un total de 9.850 millóns de €). Limitándose só o 0,14% do orzamento para a protección e apoio ás vítimas de violencia de xénero, un 0,018% para a promoción do emprego da muller e un mísero 0,016% a apoio de Conciliación e Corresponsabilidade.

-Que se poña en marcha o Pacto de Estado contra a Violencia de Xénero. É inadmisible que despois dun ano de traballo na  subcomisión do Congreso teñamos un pacto insuficiente, sen calendario nin orzamentos decentes; que só a través do decreto 9/2018 do goberno do PSOE puxéronse en marcha 7 das 213 medidas, onde o orzamento desbloqueado para a xestión local non teña un indicativo de que obxectivos ten nin como debe ser a súa implantación.

-Que as campañas promovidas dende as distintas administracións para a violencia de xénero teñan unha perspectiva feminista. Non consentimos máis campañas orientadas a culpabilización das mulleres, o que teñamos que estar vixiantes ante actitudes e accións violentas machistas ou cosificadas como monumentos que “Hai que protexer”, como a campaña da Xunta do 25 N do pasado ano. Eliminar a publicidade sexista que discrimina e atenta contra a dignidade das mulleres en soportes publicitarios, publicacións ou transportes públicos, así como, non permitir contratos públicos con medios de comunicación nos que manteñan publicidade  relacionada coa prostitución ou pornografía, que deshumaniza e converte as mulleres en mercadorías facilitando a proliferación de mafias e proxenetismo.

-Que se ensine educación afectivo-sexual e contra a discriminación e violencia de xénero. Este ensino ten que vir dende a óptica feminista, dende a diversidade sexual e identidade de xénero en todas as fases educativas.

-Que se desenvolvan plans de formación e sensibilización contra a violencia de xénero de obrigado cumprimento ao persoal ao servicio das administracións. Especialmente no ámbito social, sanitario, educativo, xurídico e ás forzas e violencia machista se erradicará dun xeito transversal, abordando todos os niveis e a todas as escalas, para que dunha vez por todas poidamos recoñecernos nunha sociedade xusta e radicalmente igualitaria. 

-Demandamos unha xestión pública directa da rede de servicios de violencia de xénero, como paso fundamental para garantir a mellora da calidade asistencial e das condicións laborais do persoal que atende ás vítimas rexeitando a constante externalización destes servizos. 

Por todo o anterior, dende Esquerda Unida esiximos unha estratexia estrutural que loite en todos os ámbitos, con recursos económicos, humanos, técnicos e materiais suficientes para que os obxectivos non queden na sinatura de documentos institucionais, mentres temos unha realidade inadmisible de violencias e desprotección para as mulleres.

Dende a nosa organización apoiamos as mobilizacións organizadas en Galicia este 25 de novembro para reivindicar unha sociedade libre de violencia de xénero.

ÁREA DA MULLER DE ESQUERDA UNIDA

EU propón un plan de medidas pola igualdade que acompañe a declaración de O Grove como Municipio Libre de Violencias Machistas

A formación leva ao pleno unha moción que aspira a ampliar os medios, recursos e iniciativas contra as violencias machistas no eido municipal e escolar

Solicita que se controlen posibles contidos sexistas na publicidade e na programación municipal de actividades sociais, culturais, lúdicas, deportivas ou festivas

Anima ao Concello a implicarse de xeito activo impulsando políticas encamiñadas á abolición da prostitución; e pide que únicamente os colectivos deportivos que non realicen descriminación por razón de sexo entre os seus membros poidan acceder a financiamento municipal

O Grove, 28 de outubro de 2018.- O grupo municipal de Esquerda Unida anima ao Concello do Grove a implicarse de xeito máis activo coa loita a favor da igualdade e contra as violencias machistas. Ese é o sentido da moción que a formación á que representan Jose Antonio Otero e Xan Lamelas levarán ao pleno deste luns. Un texto a través do cal solicitarán o apoio dos grupos da corporación para que O Grove sexa declarado Municipio libre de Violencias Machistas. Un nomeamento que, moi lonxe de ser unha simple declaración de intencións, EU quere acompañar de medidas activias que impliquen ao movemento feminista e que doten ao consistorio dun papel máis activo nesta causa. 

Moción contra a decision do Tribunal Supremo sobre o imposto das hipotecas

A formación tamén defenderá no mesmo pleno outra moción para que a corporación rexeite “a inaudita e vergoñenta decision do Tribunal Supremo de deixar sen efecto a súa sentenza” relativa ao imposto das hipotecas. O texto insta ademais ao Concello a habilitar mecanismos de orientación para a veciñanza que desexe esixir a devolución das cantidades indebidamente cobradas polas entidades bancarias en relación a este asunto. Ademais de animar ao goberno central a que impulse a creación dun polo de banca pública, paralizando a venda de Bankia e dirixindo a xestión dos aforros depositados nesta banca pública á atención das necesidades sociais, o desenvolvemento duns servizos públicos de calidde e suficientes e a erradicación do desemprego. 

Esquerda Unida quere aproveitar a proximidade do 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia de Xénero, para poñer en marcha un paquete de medidas que convirtan ao Concello do Grove nun verdadeiro axente activo na loita contra as violencias machistas. A formación entende que o traballo de prevención, educación e sensibilización da sociedade debe ser o punto de partida no camiño cara á igualdade real, e destaca o papel que as institucións deben xogar no mesmo. 

“Esiximos que este 25 de novembro sexa o comezo real das políticas dos feitos, e non só das palabras, contra as violencias machistas”, indica a formación. Por iso, EU pon sobre a mesa unha batería de iniciativas para que O Grove impulse unha verdadeira política activa pola igualdade. 

A formación ve necesario que o Concello traballe da man do movemento feminista para coordinar e impulsar un Plan pola Igualdade e contra a Violencia de Xénero que inclúa a creación de protocolos de actuación contra as violencias machistas dentro do propio Concello; e que amplíe os recursos humanos, técnicos e materiais destinados ao desenvolvemento de políticas de igualdade integrais e participativas. 

As propostas de EU inclúen tamén un incremento dos recursos destinados á abolición da prostitución e a loita contra o proxenetismo, a través, por exemplo, de campañas de información e sensibilización ou de medidas destinadas á integración e inserción laboral das mulleres prostituídas. Ademais, a moción anima ao Concello a eliminar a publicidade con contidos sexistas dos espazos públicos; e a velar porque que na programación municipal de actividades sociais, culturais, lúdicas, deportivas e festivas de toda índole non se inclúan contidos sexistas que atenten contra a dignidade das mulleres de ningún xeito. 

Esquerda Unida tamén propón que o Concello se implique no desenvolvemento de actividades que fomenten a igualdade dende a infancia no ámbito escolar. E solicita que unicamente os colectivos deportivos que non discriminen por razón de sexo nos seus premios ou recoñecementos poidan acceder a financiamento municipal. 

25N - Fronte á violencia patriarcal: igualdade radical

25 de Novembro de 2017
Día Internacional contra a Violencia Machista 
  

Fronte á violencia patriarcal: igualdade radical  

A violencia machista é unha vulneración dos dereitos humanos das mulleres, que afecta á sociedade en todas as súas estruturas. O número de vítimas asasinadas en Galicia va construíndo un relato vergoñento: dende 2010 as cifras de feminicidio elévanse a 54. Mentres contamos mulleres asasinadas, comprobamos con asombro que algunhas institucións lanzan campañas que, lonxe de pular pola igualdade, reflicten e repiten conductas patriarcais nas que se impón a desigualdade. 

Ano tras ano lembramos que os datos falan por si mesmos e sitúan as declaracións institucionais e as leis aprobadas en constatacións do desinterese continuo por parte da administración en dotar de medios estes acordos para facer efectivo o seu cumprimento. 

A violencia machista perpetrada nos asasinatos de mulleres é a expresión violenta máis visible, pero existen múltiples violencias non tan evidentes que de seguro responden a unha insoportable cultura patriarcal. A educación en igualdade é un dos piares imprescindibles para traballar cara a erradicación desta lacra

Non podemos consentir que existan escravas traficadas para consumo sexual dos homes. A prostitución é unha forma lexitimadora da violencia machista onde se aluga o uso do corpo de mulleres e nenas, lexitimando con iso á consideración da muller como un ser inferior susceptible de ser usado e comprado. As agresións sexuais non só aumentan senón que, nalgúns casos, pasaron de ser actos criminais individuais a formas grupais cada vez máis presentes nas nosas festas e noutros acontecementos masivos. Exemplo disto é o que está a acontecer estes días co xuízo das presuntas violacións dos “sanfermins”, e a exposición mediática na que á vítima se presenta como responsable da agresión na que se cuestioana a súa conduta só por ser muller.

A notoria expansión que está adquirindo a demanda de aluguer dos ventres de mulleres, non só ten un significado ostentoso de diferenza de clase e xenófobo, senón tamén de que o patriarcado, cada vez con menos escrúpulos, pretende comerciar legalmente cos nosos corpos, valéndose da necesidade e amparándose na desigualdade.

Tentar lexislar a custodia compartida imposta sen acordo das partes e obviando a situación de vulnerabilidade e violencia á que poden estar sometidas as mulleres e os menores é unha irresponsabilidade.

A fenda salarial existente entre mulleres e homes en traballos de igual valor é a fórmula que o Estado opresor ten para manifestar que seguimos sendo cidadás de segunda clase, condicionando a nosa autonomía económica para manternos subordinadas. 

Precisamos políticas transversais, contundencia e decisión política para aumentar os recursos económicos e humanos destinados ao desenvolvemento de políticas de igualdade activas, integrais e participativas.

[descargar manifesto]